Ik begon als techneut, toen werd ik eko en nu ben ik ook nog spiri
Barry Voeten
Om met dat laatste maar te beginnen, dat spirituele kwam eerst doordat ik bij de Natuurwetpartij ging. Alleen de naam al. Ik was ook geïnspireerd door de Egyptische religie, die draait om het begrip van de Natuur. Elke God stelt eigenlijk een natuurwet voor. Aan ons de klus om deze te kennen, herkennen en toe te passen. In principe stel je je dan al ondergeschikt op aan hogere wetten, die opgaan of je ze nu kent of niet. Kom ik daar, wist ik veel dat ze Ayurvedisch doen. Ook interessant, dat wel.
Ik deed aan paardrijden en dat is nu echt spiritueler dan je denkt. Tenminste, in mijn geval. Dat komt door de trainingen van wijlen Pieter Baalbergen. In zijn visie van natuurlijk communiceren met paarden is het contact zowel lichaamstaal als telepathisch. Oh dat laatste zei hij er niet bij. Maar dat was het wel. Ik heb nog wat sterke verhalen voor bij het kampvuur voor je. Wat er gebeurde na een week buitenritten maken in de Bourgogne op de terugweg naar de startplek met enorme pijn in de benen…
Het loslaten van de paarden op de landtong in 2008 
in 2012
Mijn meest heftige ervaring met de paarden zal ik je wel vertellen. Op de landtong van Rozenburg (een schiereiland inde Rotterdamse haven) loopt een kudde halfwilde konikpaarden. Ik observeerde ze van een afstandje door de verrekijker. Ik was alleen met mijn fiets. Mijn blik gaat langs die paarden, zie ik ineens een veulentje. Ik helemaal uit mijn dak. Maar ik zie ook hoe dat dak eruit gaat: een dikke lichtflits slaat in mij neer, of beter gezegd, uit mij omhoog. Beng pats. En die kudde paarden komt gelijk in beweging. Per omtrekkende beweging kwamen ze gezellig naar mij toe. Hallo!
Kijk, dat bedoel ik nu met spiritueel. Het is geen vage zweverige toestand. Het is heel duidelijk de connectie. You and me. De taal en de boodschap zijn zonder woorden, want die scheppen alleen maar afstand. Daarover gaat nu nog steeds de workshop die ik met Evelien en haar paarden doe.
Begin jaren 2000 kwam ik via een Haagse Taoïst in aanraking met caduceus-spoelen. Door een metalen of zijden draad op een speciale manier om een koker te wikkelen, kun je een speciaal effect bereiken. Er komt dan een soort energie-wind uit aan de bovenkant. Zo kun je makkelijk leren voelen. Het voelen van energie heb ik zo vrij makkelijk geleerd. Later liet hij me ook op plekken in de duinen staan. Zo van, ga daar eens staan, wat voel je dan. Ik voelde het dan draaien in de bovenbenen en knieën. Op heuveltjes of in kuiltjes. Heel apart. Het enige dat erop lijkt is geomantie, maar hoe dat precies zit weet ik niet.
Later volgde ik workshops bij een Engelse wichelroedeloper op de Brunssumerheide. En bij Stef Freriks. Hij doet ook energiewerk, maar dan professioneel. Bij dit werk gaat het meestal over energiebanen in huis. Dat je er last van kunt hebben. Op zich leuk, maar niet helemaal mijn ding. Maar het voelen aan de bomen is me altijd bijgebleven.
Ik heb ook wat sjamanistische cursussen en weekends gedaan. Heel erg leuk allemaal met zijn allen in een cirkel drummen en zingen maar voor mij niet een beleving dat ik nu helemaal uit mijn dak ga. Ja, op een festival in het donker bij het kampvuur, dan wel.
Toen ik jaren later weer bij Stef Freriks kwam vroeg ik zijn wichelroedemaker eens wat setjes voor mij te maken en daarmee gaf ik mijn eerste workshopjes. Voelen aan bomen, toch een beetje mijn ding blijkbaar. Op vage grassrootsfestivals. Je kent het wel: er is geen rooster maar wel een programma. Het begint na de lunch en als je goed voelt kom je precies op tijd. Was je wat belangrijkers onderweg tegengekomen, dan ging je dat doen. Voor de tijd van de smartphone was dat, dat is logisch.
Eerst deed ik mijn workshops wel maar verstopte ik mezelf nog achter een anonieme sluier op het Internet. Nu ben ik gewoon mezelf en weet ik dat het goed is. Ik doe wat ik doe en als je het niet gaaf vind, dan ga je toch lekker wat anders doen. Ook goed. Maar ik doe het omdat elke workshop en elke deelnemer weer een uniek verhaal is, een unieke kans om iemands leven een klein beetje extra kleur te geven. Al is er maar 1 deelnemer en als die het leuk vond, dan is de workshop geslaagd.